Άνοια

Ο όρος “άνοια” περιγράφει μια ομάδα παθήσεων του εγκεφάλου που δυσχεραίνουν την μνήμη, την σκέψη και την επικοινωνία. Η συχνότερη μορφή άνοιας είναι η νόσος Αλτσχάιμερ (50-60%) και ακολουθούν η αγγειακή άνοια, η μετωποκροταφική άνοια, η άνοια της νόσου Πάρκινσον, η άνοια με σωμάτια Lewy κ.α.

Η νόσος Alzheimer είναι μια νευροεκφυλιστική νόσος του εγκεφάλου με συνήθως ύπουλη έναρξη και βραδεία εγκατάσταση. Ανάλογα με την ηλικία έναρξης διακρίνεται σε γεροντική άνοια (άνω των 65 ετών, βραδείας εξέλιξης) και σε προγεροντική άνοια (κάτω των 65 ετών, ταχύτερης εξέλιξης).

Δεν υπάρχει κάποιο χαρακτηριστικό σχήμα στην έκπτωση των νοητικών λειτουργιών, αλλά τα συμπτώματα διαφέρουν ανάλογα με το τμήμα του εγκεφάλου που επηρεάζεται και το στάδιο της νόσου. Συνήθως η κλινική εικόνα χαρακτηρίζεται από απώλεια μνήμης (κυρίως της πρόσφατης), προβλήματα στον λόγο (δυσκολία ανεύρεσης λέξεων), δυσκολίες σχεδιασμού, οργάνωσης και συγκέντρωσης καθώς και από μεταβολές της προσωπικότητας και της συμπεριφοράς.

Ο θεραπευτικός σχεδιασμός περιλαμβάνει την φαρμακευτική αγωγή  με στόχο την επιβράδυνση της πορείας της ασθένειας (αντιανοϊκά φάρμακα) και την αντιμετώπιση της ψυχιατρικής συμπτωματολογίας (διαταραχές συμπεριφοράς, ανησυχία, επιθετικότητα, άρση αναστολών). Ιδιαίτερα επιβοηθητικές θεωρούνται και οι ψυχοκοινωνικές παρεμβάσεις, όπως η εργοθεραπεία, η κινησιοθεραπεία, η σωματική άσκηση και τα κέντρα ημέρας ανοϊκών ασθενών.

Αξίζει να σημειωθεί πως στην άνοια είναι ιδιαίτερα σημαντική η επιβάρυνση των φροντιστών του ασθενή, που συνήθως είναι μέλη του οικογενειακού του περιβάλλοντος. Συνεπώς είναι απαραίτητο οι φροντιστές αφενός να εμπλέκονται στην διαμόρφωση του θεραπευτικού πλάνου (να ενημερωθούν για την ασθένεια, να εκπαιδευθούν σε δεξιότητες παροχής φροντίδας) και αφετέρου να λαμβάνουν και οι ίδιοι συναισθηματική υποστήριξη και βοήθεια σε περιόδους κρίσεων.

[apss_share]