Ψυχοσωματική ιατρική

Οι σωματικές και ψυχιατρικές νόσοι χρησιμοποιούν κοινούς παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς στην εκδήλωσή τους και διαφέρουν μόνο ως προς την κλινική τους έκφραση. Σήμερα θεωρείται πως ένας μεγάλος αριθμός νοσημάτων προσδιορίζεται αιτιοπαθογενετικά και εξελικτικά από βιολογικούς, ψυχολογικούς και κοινωνικούς παράγοντες. Η χρήση του όρου “ψυχοσωματική” δεν σημαίνει ότι οι σωματικές ασθένειες οφείλονται σε ψυχογενή αίτια, αλλά επιδιώκει να αναδείξει τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ νου και σώματος στους ανθρώπους που νοσούν. Η ψυχοσωματική ιατρική ασχολείται τόσο με το πώς οι ψυχολογικοί παράγοντες επιδρούν σε μια ιατρική κατάσταση επηρεάζοντας την θεραπεία και την πορεία της, όσο και με τις ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις των σωματικών παθήσεων.

Τα τελευταία 20-30 χρόνια πολλοί ερευνητές έχουν ασχοληθεί με την αλληλεπίδραση των σωματικών ασθενειών με τη ψυχική υγεία και έχει σημειωθεί πρόοδος όσον αφορά τις ψυχιατρικές πτυχές του καρκίνου, των μεταμοσχεύσεων, του AIDS και των καρδιολογικών, νευρολογικών, πνευμονολογικών, νεφρολογικών και γυναικολογικών παθήσεων. Έχει βρεθεί ότι η κατάθλιψη αυξάνει τη θνησιμότητα και τον κίνδυνο υποτροπής μετά από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, αυξάνει τον κίνδυνο αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου σε υπερτασικούς ασθενείς καθώς και την σωματική επιθετικότητα σε ασθενείς με νόσο Alzheimer.

Στόχος της ψυχοσωματικής ιατρικής είναι η βελτίωση της φροντίδας ασθενών με οξεία ή χρόνια παθολογική, χειρουργική ή νευρολογική νόσο στους οποίους η ψυχιατρική συννοσηρότητα επηρεάζει ενεργά την ιατρική φροντίδα και την ποιότητα ζωής τους. Συγχρόνως, σε ογκολογικούς ασθενείς οι ειδικοί της ψυχοσωματικής ιατρικής μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην αντιμετώπιση του τραυματικού αντίκτυπου που έχει μια διάγνωση καρκίνου, στην ανακούφιση από τον πόνο και στην παρηγορική θεραπεία σε ασθενείς τελικού σταδίου.

Υπάρχουν και άλλες ειδικές κατηγορίες ιατρικών καταστάσεων και ασθενών που χρήζουν ψυχοσωματικής φροντίδας, όπως οι ασθενείς με delirium μετά από κάποια χειρουργική επέμβαση, οι καρδιοπαθείς που πάσχουν από αγχώδεις διαταραχές, τα ψυχοκοινωνικά προβλήματα σχετικά με την υπογονιμότητα και η ψυχοπαθολογία που οφείλεται σε νευρολογικές παθήσεις, όπως συχνά συμβαίνει στην πολλαπλή σκλήρυνση, στη νόσο Parkinson, στα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια και στις τραυματικές εγκεφαλικές κακώσεις,

[apss_share]